Terug in de bewoonde wereld! - dag 16 Minca-Cartagena de Indias

Na een kleine week in de jungle zijn we vanaf vandaag weer terug in de bewoonde wereld! We love it!! ❤️

De natuur hier, de watervallen, de jungle, de apen, de vele mooie vlinders -die zich niet laten vastleggen op foto-, de vogelgeluiden, het geklim en geklauter, het was allemaal prachtig! 

Maar… wat zijn we blij dat we nu weer in de bewoonde wereld zijn!! Had ik al gezegd héél blij!? Een kouwe pisstraal van een douche, het ‘in de gordijnen hangen’ van de klamboe, de waaier die alleen bóven je hoofd waait waardoor je er dus niks aan hebt, een wc met zonder deur, de schijtende hagedissen, vleermuizen die letterlijk tegen je aan vliegen, die énorm herriemakende rivier ‘s nachts, het 24/7 insmeren met zonnebrand èn DEET, het blíj́ven zweten -alhoewel ik er huiverig voor ben dat we het hier ook niet droog houden…- en niet te vergeten die kleine klote mugjes die een mens helemaal lek kunnen prikken, gaan we NIET MISSEN. Nada. Njet. 

Ik heb net even geteld en ik heb 45+ muggenbulten!! Er zijn plekken op het lijf die een mens bij zichzelf niet kan zien, maar aan de jeuk te voelen, tik ik de 45 met gemak aan! Godsiepietje wat kunnen die krengen jeuken! En Alwin!? Helemaal niks. Zelfs niet een bultje waarvan je denkt, “dat zou er wel eens heel misschien eentje kunnen zijn”. Zelfs dat niet. De bofkont. Ik krijg de opdracht om te vermelden, dat hij al gebreken genoeg heeft, dus dattie blij is dattie deze keer gespaard is gebleven 😂

Ah…. Nu liggen we heerlijk uitgeteld in een kamer met airco, fris gedoucht en ons buikje rondgegeten te genieten van de rust in Cartagena. Wie had dat ooit gedacht, haha. We zitten met ons hotel in een rustig straatje van deze toch ook weer miljoenenstad, vandaar.

Voordat we hier kwamen, hebben we onze eerste en enige lange busreis gemaakt. Het ging allemaal voorspoedig gelukkig. Eerst weer die énorm hobbelige weg af met een 4x4, toen met de bus en het laatste stukje met de taxi naar ons hotel. Alles bij elkaar hadden we ‘maar’ 1,5 uur vertraging. Normaal mag je de helft van de reis erbij optellen, waar wij hadden met 5,5 uur in plaats van 4 uur a lucky day, kunnen we wel stellen.

Om iedereen een idee te geven hoe zo’n buschauffeur rijdt: op zich niet héél erg hard, maar het gaat vooral wiebelig, hobbelig en van links naar rechts. We hebben foto’s geprobeerd te maken, maar dat was teveel ‘geschud’ om met jullie te delen. Één keer gingen we zelfs zó hard door wat kuilen, dat iedereen serieus dacht dat de bus om zou kiepen. Wij hadden net al een boel gehobbel achter de kiezen, dus waren niet heel erg onder de indruk, maar de Colombianen begonnen te mopperen en te schelden en da’s best uniek!

Met zo’n bus inhalen is trouwens ook geen punt hebben we vandaag gezien. Deze kunnen we nog toevoegen aan ons verhaaltje over het verkeer: alles wat langzamer gaat dan jij, haal je in. Ongeacht waar je in rijdt, of je op een drukke weg rijdt, in een bocht, buiten de bebouwde kom of erbinnen, elke centimeter die je kunt pakken, pak je -punt-. 

Zoals in meerdere landen gebruikelijk, kwamen ze hier ook regelmatig met eten en drinken de bus in en met, jawel, een drugshond om te checken of alles oké was. Gelukkig is’tie niet bij ons gaan zitten, want da’s een teken dat er iets niet klopt…

Na zo’n reis lekker effe opgefrist, want tja ook hier smelt je gewoon weer je panty uit 🙈 en zijn we effe om de hoek van onze accommodatie gaan kijken hoe het er hier -in het donker- uitziet. Hier wordt het heel vroeg donker, omdat je dichtbij de evenaar zit. Om half 7 al. We zijn er inmiddels al aan gewend!

Maar goed, wij een stukje lopen en bij het eerste huis waar we naar binnen kunnen kijken, zeggen we tegen elkaar “het is hier net Cuba!” Voor mensen die ook in Cuba zijn geweest, jullie weten waar we het over hebben. En voor alle anderen: de huizen in deze stad zijn heel diep, hebben een plavuizen vloer, TL-verlichting en van die houten schommelstoelen, waarbij het ‘schommelgedeelte’ een soort cirkel is die in de leuning overgaat. Ik heb een fotootje gegoogled voor het idee. Voor de ramen zitten alleen tralies en luiken. 

Oké, hier kwamen we net ook zo’n huis tegen waar een énorme box stond te schallen richting de straat, haha. Opa en oma zaten binnen aan de keukentafel en de muziek schalde om hun oren, haha. 

We hebben ook een superleuk filmpje bijgevoegd van een oma die met haar kleindochter aan het dansen is 🥰 Alleen dit al en de kleuren en muurschilderingen die we in het donker konden onderscheiden, maken dat we er naar uit kijken om deze stad de komende dagen te gaan verkennen. Als ze dan ook nog ergens van die heerlijke citroen limonade verkopen, zijn we helemáál verkocht. 

Ik gok dat dit wel gaat lukken, want we hebben net al bij een superleuk en lekker tentje gegeten. Aardige vrouw en goed eten en drinken. Da’s ook wel weer grappig, ze kon ons niet voldoende wisselgeld geven, dus we gaan morgen terug voor zo’n lekker bakkie Colombiaanse koffie, haha.

Ik zou zeggen stay tuned, want er zouden de komende dagen zomaar eens allerlei kleurrijke plaatjes voorbij kunnen komen.

Geniet van jullie zondag!