El último día - onze terugblik deel I - dag 24 Barú

Met een zonsondergang op de achtergrond is onze laatste volle dag in Colombia langzaam aan z’n einde. We schrijven dit verhaaltje met uitzicht op zee… een eerste terugblik ‘with a view’ dus.

We kijken er naar uit om weer naar huis te gaan, maar hebben stiekem ook al heimwee naar deze mooie reis en het ontdekken van een prachtig en fascinerend land.

Waar we al een aantal jaren met de wens rondliepen om hier naartoe te komen, vond ik het ook wel spannend. Je hoort immers zóveel Indianenverhalen. Nou… Indianenverhalen zijn het zeker! Les 1: oordeel niet over een land totdat je er geweest bent of er op z’n minst een wetenschappelijke studie over hebt gedaan 😉 We zijn positief verrast op alle fronten!

Ik heb vandeweek op een rijtje gezet wat er bij ons in Arnhem en omstreken op één dag in de krant stond: 3x oplichting, 2x mishandeling, een gedumpt hondje, 2x een verwarde man die voorbijgangers lastigvalt, 4x -lees: 4x!!- een explosie, het oprollen van een drugslab in het centrum van Arnhem en een steekpartij… Dus… op één dag, gewoon bij ons om de hoek. 

Tuurlijk gebeurt er hier ook genoeg, maar we hebben ons geen minuut onveilig gevoeld. Ze letten heel goed op toeristen en je ziet dan ook overal politie of beveiliging. En de mensen zijn zó vriendelijk. In 24 dagen geen chagrijnige kop tegengekomen. Misschien eentje dan, maar links of rechtsom zijn zuurpruimen en zwartkijkers hier vet in de minderheid 😅

Stel, we waren wel meer mopperkonten of ‘korte lontjes’ tegengekomen, dan hadden we ze waarschijnlijk toch niet gezien, want we steken allebei een kop boven de gemiddelde Colombiaan uit, haha. 

We hebben ons op onze laatste dag bewust wat rustig gehouden trouwens. Nog één keer de filosofie achter de verkooptechnieken hier bekeken. Het blijft fascinerend: vijf kraampjes in een straal van 50 meter die allemaal hetzelfde aanbieden. Ik wilde zeggen ‘verkopen’, maar da’doen ze niet echt. Gisteren zagen we er eentje met een pinapparaat sjouwen dat waarschijnlijk duurder is dan z’n hele koopwaar, haha.

Én we hebben qua ‘actie in de taxi’ op zo’n laatste dag ons lesje geleerd op Cuba een paar jaar geleden… Alwin wilde toen persé op de laatste dag nog een potje beachvolleybal doen. Nou… ik had bij de eerste bal al mijn pinken geblesseerd en Alwin heeft het wel anderhalf uur volgehouden!! Alle hoeken van het veld heeft’ie die jonkies laten zien!! Tot we een dag later in de vliegtuig zaten: “die klotebedden hier, heb zó’n last van mijn rug”. Uhuh yeah right, die jonkies hadden waarschijnlijk nergens last van, maar mijn eigenste sportbilly heeft de hele reis krom gelegen in zijn stoel, haha. Dus, onze les voor alle reizen: een goed bed de eerste nacht en ‘nul’ activiteit op de laatste dag.

Zometeen gaan we voor de laatste keer aanschuiven voor het diner en morgen bij het ontbijt. Dit is voor mij altijd weer wennen bij thuiskomst, dat je zelf alles moet doen. In combinatie met de jetlag, kan het best zijn dat ik woensdag een half uur nietsvermoedend wachtend aan tafel zit om erachter te komen dat als ik koffie wil, ik toch écht zelf op moet staan, haha. Maar tót we in Arnhem over de drempel gaan, laat ik me nog effe verwennen ☺️

We moesten effe stoppen, want kregen een gebakje aangeboden! Dat slaan we niet af uiteraard.

We waren namelijk net bezig met ons het meeste is opgevallen en bij deze een eerste top-5

1. Het is hier kleurrijk in meerdere opzichten

2. Vriendelijke mensen

3. Lekker en gevarieerd eten, waaronder veel en lekker fruit!

4. Het is niet Zuid-Amerikaans als in ‘mañana mañana’ en vervolgens gebeurt er niks. Gezien door onze West-Europese bril is het beter georganiseerd en moderner dan we verwacht hadden 😜Bijna elk restaurant maakt gebruik van een QR code in plaats van een ouderwetse menukaart bijvoorbeeld.

5. Veel muziek die prima te hebben is. Onze top-3 meest gehoord is, Amargura van DJ Booster, El Merengue van Marshmello en Manuel Turizo, Persona Ideal van Adolescent’s Orquestra.

Zoals eerder gezegd, heb je heel veel verschillende soorten muziek hier! Salsa, maar ook Champete met Afrikaanse invloeden en Vallenato, van die ‘trekzak muziek’. We worden van alles vrolijk, als het maar niet zo zenuwachtig is als de Cubaanse muziek. Ik moet bij die trekzak ook vaak aan Rowwen Hèze denken, een stukje jeugdsentiment.

Tot zover onze eerste terugblik.

Het is half zeven en de zon is hier inmiddels onder. Zal ook effe wennen zijn dat het in Nederland weer langer licht is 😂

Als we ons laatste verhaal schrijven, zitten we weer in dezelfde tijdzone.

Tot dinsdag vanuit Arnhem!

PS.

Stephanie en Liesbeth mbt jullie ideeën/ wensen;

Uiteraard zijn wij bereid om jullie levens te blijven opvrolijken met ons wel en wee. Maar als we dat gaan doen, dan pakken we dat ook gelijk groots en goed aan, geen half werk. Daarvoor hebben wij dan ook de juiste equipment etcetera nodig én hebben wij adverteerders en sponsoring nodig. Dus als jullie dat nou ff gaan fixen, dan kunnen we daarna hier verder over praten 😊