Een magisch mooie dag…

Na de cliffhanger van de foto aan de rand van de Grand Canyon, hier het vervolg… Dat heeft eventjes op zich laten wachten, omdat het in Las Vegas zo heet was. Tijdens het schrijven kreeg ik dit: n a   d    cli ha       

En dat was het dan. Oftewel ik kreeg mijn stukje niet af.

Ik had ook een gedoetje met de administratie. Door het vastlopen van de internetverbinding, lukte het niet om alle foto’s te rangschikken en bij het juiste verhaal te plaatsen. Als het goed is, is dit euvel inmiddels verholpen. Zo niet, laat weten wat nog niet in orde is.

Na deze huishoudelijke mededeling, weer terug naar ons reisverslag. 

Locatie: Grand Canyon north rim, in een cabin (huisje) Tijd: 4.25AM 

A:”ho-oiiii, ben jij ook wakker?” C: “ja, jij ook?” A: “ja, komt door de jetlag” C: “denk ik ook” -stilte- C: “mag ik jouw telefoon, ik wil wat opzoeken. Kijken hoe laat er een zonsopkomst is. Nu we toch wakker zijn.” A: “goed idee”. C: “om 6 uur”. A: “oké. Kijken wel of we zo nog steeds wakker zijn”. -uurtje later- A: “ben nog wakker en jij?” C: “ik ook”. A: “ zullen we ons snel aankleden en gaan kijken?” C: “doen we!” 

Dus… wij snel kleren aangeschoten, fototoestel om de nek en naar buiten.  Gelukkig zaten we aan de rand, dus wij rennen naar het mooie uitkijkpunt en we waren nèt op tijd. Uiteraard waren we niet de enigen, maar we hadden een mooi plekje. En wat we toen zagen….

Niet normaal mooi en indrukwekkend. De zon die boven de hoogste toppen uitpiept en langzaamaan dat énorme gebergte zijn rood/groene kleur geeft. We waren er allebei stil van. We zijn het er over eens dat het de mooiste zonsopkomst is die we ooit hebben gezien. Het was het dubbel en dwars waard om even van die jetlag gebruik te maken. Bij het rondwandelen hebben we ook nog een verborgen plekje ontdekt waar we even samen met z’n 2-en hebben zitten genieten van deze fantastisch mooie ervaring. Kan niet anders zeggen.

Voordat we ons gingen opfrissen voor de rest van de dag, hebben we eerst nog bij ‘ons uitzicht’ van onze ‘morning coffee’ genoten. Een goed begin van de dag, die nog magischer werd…

Aangezien we nu tussen de rotsen van Death Valley zitten, volgt nu de ‘cliffhanger’ van de vorige keer. In de serie ‘Jut en Jul in Amerika’, de episode ‘Jut en Jul gaan wandelen’. Wij naar het visitor center voor een mooie wandelroute. We werden vriendelijk geholpen door twee ranger-achtige medewerkers en konden op pad. Het was niet druk onderweg, dus we konden in alle rust genieten van onze wandeling, het uitzicht, wat foto’s maken, beetje kletsen, je kent het.

Op een gegeven moment 

C: “Alwin, Alwin, kijk wat een grote vogels!” A: “ja, die zijn inderdaad groot”. Wij foto’s maken en Alwin ook een filmpje, maar ze waren lastig vast te leggen. Anyway, wij wandelen verder en hadden bedacht om bij het visitor center te vragen welke vogels het waren. 

Zo gezegd zo gedaan. Filmpjes en foto’s laten zien, inzoomen, beeld stilzetten en met 4 man alles grondig bestuderen. “Hmmmm…. het zou een Turkey vulture kunnen zijn, maar die heeft een rooie kop en op jullie beelden zien we geen rooie kop. “Was’tie zó groot?” vraagt er eentje wijzend op een héle grote vogel. Hmmm… da’s wel heel groot. Hij was wat kleiner, maar op onze beelden kwamen de kenmerken wel overeen: lichte kop en wit onder de vleugels. Oké…. Dan hebben jullie een jonge Condor gezien. WoW…. Da’s heel zeldzaam. En wij meteen erachteraan “hadden we al verteld dat het er twee waren?” Toen was iedereen stil. Eentje is al bijzonder, maar twee helemaal. Als twee helden gingen Jut en Jul hun volgende avontuur tegemoet, haha. 

We hebben die middag nog een mooie scenic drive oftewel een mooie route gereden met de auto en voor wie ooit naar The Grand Canyon wil, maar twijfelt over de north rim of de south rim: ga naar de north rim! Ik heb beide gezien en serieus; elke helikoptervlucht of wat je ook aan de south rim kunt doen, verbleekt bij de north rim. Het is er vele malen gevarieerder, de kleuren komen beter tot hun recht, het is een stuk rustiger, je hoeft niet met de shuttlebus ennuh je kunt er dus only the lonely rondstiefelen en Condors spotten. 

Het is geen geheim dat we inmiddels ook Las Vegas hebben gehad -voor de oplettende lezer, daar liep het blog-programma vast 😉- en omdat het zondag is…. Rapapa rapapa…. Twee verhaaltjes! Scroll dus snel door om te lezen hoe we van serene rust naar ‘serene’ drukte gingen.