Zweet, Deet en een klamboe - dag 13 Tayrona NP-Minca

Vanaf vandaag zitten we nóg meer in de jungle dan deze hele vakantie bij elkaar. Ze zijn hier dol op hutjes, dus ja, we zitten ook weer in een hutje. Alleen zijn hier meer insecten, dus Alwin krijgt geen me-time de komende dagen, want hij loopt de hele tijd rond met een handdoek en wc-papier om alles wat op onze kamer vliegt te ‘killen’. Uiteraard onder een hoop kabaal en woetsja-kreten 😂

Tassen dicht en schoenen uitkloppen voor gebruik, is hier ook zo’n ding wat je niet moet vergeten. Het zou zomaar kunnen dat er anders een gekko of vleermuis meereist naar de volgende bestemming 😉

En… We weten nu zeker dat Alwin niet van een jungle familie afstamt. Ik heb het warm en klam, maar hij is sinds onze wandeling van gisteren door  die 40+ temperatuur nog meer van de kaart dan ik. Het heeft vandaag tot 17 uur geduurd voordat hij een beetje bijtrok…

Om iedereen een idee te geven hoe klam het is: ik moest denken aan de zwemles vroeger op school. Dat je na het zwemmen in zo’n omkleedhok stond, dat je dan moest opschieten en nog niet helemaal droog je ondergoed aan deed. Dat je onderbroek en je hemdje dan helemaal opgerold zaten, omdat het nat was en je met alle macht moest trekken om het over je lijfje te krijgen. En dat je je spijkerbroek omhoog moest sjorren, omdat die op elke vierkante centimeter van je benen bleef plakken. Zo klam is het hier dus.

Het schijnt vannacht wat af te koelen, dus we gaan het zien. We slapen met z’n 2-en in elk geval in zo’n heerlijke knusse klamboetent. Gelukkig hebben we de ruimte, maar ben benieuwd wie vannacht het eerste ‘in de gordijnen hangt’, zullen we maar zeggen. Jaja, we doen vandaag niet zoveel en toch is het een en al avontuur hier. 

Er is trouwens ook genoeg ‘avontuur’ geweest, voordat Minca, het dorpje waar we in de buurt zitten, zo’n relaxed backpackersdorp werd waar iedereen in een hangmat van de zonsondergang geniet. 

We hadden al zoiets gehoord en het net opgezocht, maar dit dorpje is net als Comuna 13 in Medellín het strijdtoneel geweest van verschillende groepen, waaronder de FARC en de drugskartels van Pablo en zijn amigo’s, die zich ook hier letterlijk de tent uitvochten. Tot een aantal jaren geleden kwamen hier geen toeristen en de meeste mensen uit het dorp zijn voor het geweld gevlucht naar andere plekken. Je hebt hier jungle die cocaïne productie verborgen houdt en waar je snode plannen kunt bedenken zonder dat iemand het in de gaten heeft. Dus…

Je kunt het je niet voorstellen, maar nu is het hier superrustig en vredig en zit de gemiddelde bezoeker met een biologisch kruidentheetje helemaal zen te wezen in een hangmat. 

Het duurt wel effe voordat de rust er hier inkickt, want de rit naar onze accommodatie was er eentje in de categorie: als je een zwakke maag hebt, niet doen. We hadden al gehoord dat motortaxi’s hier veel gebruikt worden en dat dit best spannend was… Nou, we hebben voor een 4x4 gekozen om ons de berg op te brengen en geloof ons, deze route kan zó opgenomen worden in het programma ‘De gevaarlijkste wegen’! We hadden een supergoeie chauffeur, dus niks aan het handje, maar het was extreem hobbelig, zeg maar. 

Oja, we hebben gisteravond gegeten met een stel Duitsers die we serieus al drie of vier keer zijn tegengekomen deze reis. Het werd dus een keer tijd om écht kennis te maken, zeker omdat ze ons zelfs tot ons hutje gevolgd waren en op de verdieping boven ons sliepen, haha.

Wat er morgen op het programma staat, geen idee. Eerst maar eens de nacht doorkomen in onze eigenste klamboetent. We hebben in elk geval allebei een ‘Deet’ geregeld om onszelf tegen al die bijtende en prikkende beestjes te beschermen 😉

Hasta mañana

PS, mijn hersenen waren gisteren ook een beetje gesmolten… we waren geen drie tientjes armer, maar €17,50 pp. Scheelt toch nogal 😅