Wachten.... wachten..... en nog effe wachten...

11 augustus 2019 - Central Park, New York, Verenigde Staten

Deel twee voor de zondag!

Vandaag hebben we uiteraard weer buiten de deur ontbeten voordat we een nieuw stuk van de stad hebben ontdekt.

Het thema van vandaag is ‘wachten’. Kan me niet herinneren dat ik hier de vorige keer überhaupt veel heb moeten wachten, en nu doen we niet anders! Het enige dat overal nog ontbreekt zijn de bordjes ‘vanaf hier nog 45 minuten’. 

We willen graag een boottocht doen -zoals bekend, een terugkerend iets deze reis- langs het Vrijheidsbeeld en de skyline. Slim als we zijn, hebben hier op tijd kaartjes voor geregeld. Dan hoeven we maar even te wachten. De rij bij de kassa was relatief kort -15 min.- en morgen kunnen we dus zo de boot in ;-)

Anyway, gisteren speelde de rug van Alwin teveel op om bij Ground Zero nog het 9/11 Memorial Museum te doen en dat hebben we vandaag gedaan. Een voorproefje op de vraag ‘noem iets waarvoor Alwin naar de fysio is geweest’, met rug scoor je al snel de dubbele bonus! 

We waren nog steeds slim bezig, vonden we zelf en de metro gaat toch altijd het snelste! Normaal gesproken. Deze keer liep het even anders. Alle10(!) de kaartautomaten van ons metrostation waren kapot. En er was 1(!) loket open. Stel je voor: metrostation Times Square, 1000-en toeristen per dag + locals + anderen die daar de metro moeten hebben. Iedereen gaat in de rij voor die automaten staan. Wij ook, om er na een tijdje achter te komen dat ze niet werken. Dit wordt verder niet verteld, gedeeld, geen blaadjes opgeplakt met ‘out of order’ of anderszins, dus IEDEREEN die dat station binnenloopt gaat als een koekwaus in de rij staan. Nadat het kwartje héél langzaam valt, sluit IEDEREEN in de rij voor het loket aan. Iedereen die een kaartje wil hebben, info nodig heeft, vragen en wat je al niet meer kwijt wil bij een loket bij een druk metrostation. Wij dus ook. Een klein uurtje later hebben we onze metrokaartjes en kan de reis verder.

Aangekomen bij Ground Zero weer in de rij om kaartjes te komen. Zelfs met een kortingspas, die wij hebben, moet je gewoon in de rij. Om vervolgens met je kaartje in de volgende rij aan te sluiten om het museum in te mogen. Jawel, we stonden nog steeds buiten. Om vervolgens in de rij voor van die scanapparaten aan te sluiten waarbij je tas enz. gecontroleerd wordt.

Eenmaal binnen was het ook nog eens een beetje een tegenvaller... het is heel ruim opgezet -en dan bedoel ik heel ruim-. En net iets te gelikt. Je ziet delen van de oude Twin Towers en de fundering, maar waar het écht om draait het verhaal van 9/11 is in een relatief kleine ruimte gepropt waar iedereen elkaar voor de voeten loopt. Da’s best jammer, want hier wordt het verhaal verteld waar je voor komt en dat maakt heel veel indruk: papier dat uit een toren is gedwarreld, onderdelen van het vliegtuig, getuigenissen van mensen die het hebben zien gebeuren, de verwarring die er was tot de torens instortten, en dat je bedenkt dat de meeste slachtoffers gewoon naar hun werk gingen. Een baan die je wel of niet leuk vindt, maar waarvan je nooit meer thuis komt.

Na zo’n ervaring moet je echt even bijkomen en dat hebben we gedaan door na een drankje weer een rondje door de stad. Wallstreet deze keer. Alwin had zoiets “moet ik dat echt zien!?” Ik zeg “ja, als bankier -of ‘CEO of his own financial company’ zoals hij zichzelf noemt- kun je het niet maken om thuis te komen en te vertellen dat je Wallstreet hebt overgeslagen... duhhhh” Anyway, downtown New York is nu afgevinkt.

Om bij te komen, hebben we Central Park gedaan! Het is hier heerlijk weer -in tegenstelling tot in NL- en op zaterdag is dit the place to be! We hebben hier dan ook onze ogen uitgekeken! Morgen gaan we er fietsen huren en volgt meer. Het was hier trouwens de eerste keer dat we hebben gejokt over onze honeymoon. Je kunt je laten rondrijden in een koets met een paard ervoor. Ze komen als vliegen op je af als je toerist bent en nu ook een mannetje of we een ritje in zijn koets wilden. En als het onze honeymoon was, kregen we de helft korting! “Nee joh, we zijn jaren geleden getrouwd. Pfffff..... honeymoon.... gekkie”. -Echt niet dat wij in zo’n koets kruipen!-

Waar ik wel weer ben ingekropen als dagafsluiter van deze dag... Is het Empire State Building! Vroeguh -met Inge 10 jaar geleden- liep je op 5th Avenue het gebouw binnen, liet je kaartje zien, ging met een roltrap naar de liften en hoppetee 2 minuten later stond je boven! Nu moesten we weer in de rij voor een kaartje, vervolgens voor de liften tot de 79e verdieping en nog in de rij via de trap omhoog naar de 86e verdieping waar je dan buiten kunt rondlopen. 

Wederom wachten overal en voor mij tijd genoeg om te bedenken dat 1 hoog gebouw per vakantie eigenlijk meer dan voldoende is en voor Alwin om bij de laatste 7 verdiepingen per trap steeds te denken “als het maar goed gaat”. Ik was blijkbaar een beetje wit rond mijn neus.

Maar..... toen kwamen we dus boven en was het net zonsondergang!! Als sardientjes in een blikje hebben wij op de buitenrand -geen idee hoe ik het obervatory deck anders moet noemen- met vele anderen de zonsondergang gezien. Dit was dan weer vet cool! Was het wachten van de hele dag meer dan waard! Als beloning voor onszelf hebben we daarna nog een wijntje gedaan en gaan nu de oogjes weer toe. De stad gaat nog wel even door, maar wij zeggen tot morgen! Dan zoeken we ook wat mooie foto’s uit.

Nog twee wetenswaardigheidjes:

1. We hebben onze eerste hotdogs op in Central Park

2. We hebben nog ietsjes meer dan gisteren gelopen, namelijk 12,3km