San Francisco, een stukje Europa in the US of A

Zo voelt het hier. We hebben niet direct verhuisplannen, maar stel-dat-als we naar de VS zouden verhuizen, dan wordt het Washington of San Francisco. Daar zijn we het wel over eens. Hier voelen we ons toch het meeste thuis en dat komt door de internationale sfeer die hier hangt. Het is er gemoedelijker ofzo. Ook minder standaard typische Amerikanen, gevarieerder eten, gezonder eten ook. 

Je merkt hier wel duidelijk de invloed van de economie aan de zwervers op straat. Deze zijn de afgelopen 10 jaar zéker toegenomen en het zijn echt schrijnende gevallen die in Nederland allang van de straat waren geplukt. Het zet je weer even met de beide benen op de grond dat wij toch wel in een goed georganiseerd land wonen.

Het verschil tussen arm en rijk is heel groot. We hebben midden in de stad een huis van $25 miljoen gezien van Jonathan Ive, de bedenker van de iPhone, geleerd dat de term ‘sugardaddy’ echt van een suiker’baron’ komt die met een jonge blom is getrouwd en voor haar een huis heeft gebouwd. Een huis waar nu de schrijfster Daniele Steel woont, voor de vrouwelijke romanlezeressen onder ons. Maar dus ook mensen gezien die na drie dagen in een sopje te zetten nog steeds niet schoon te krijgen zijn.

Maar goed, voor een cursusje economie en politiek zijn wij niet naar San Francisco afgereisd. Wel voor wat sightseeing. En 1 ding lag al een tijdje vast: Alcatraz… Been there done that, maar voor Alwin een absolute must-see, dus ik ben voor de tweede keer geboeid meegegaan en ontsnapt. Heb je h’m!?

Mijn eigen Al Capone schudt de oneliners zo uit zijn korte mouw, dus het is beter dat hij zich al aan het oriënteren is op ons volgend avontuur als ik dit schrijf, haha. Ik heb trouwens wel weer nieuwe dingen geleerd over de gevangenis waaruit niet te ontsnappen viel! Dus… zet je schrap voor onze ‘tour on the most infamous prison rock in the world’. 

“If you disobey the rules of society, they send you to prison; if you disobey the rules of the prison they send you to Alcatraz”

Oké, het is en blijft toch een beetje engig en luguber om daar rond te lopen. Op weg naar de plek waar ze de audiotour apparaatjes uitdelen, loop je langs wat gebouwen eerst naar het mortuarium. Nou niet direct het eerste dat je wil zien, haha. 

Oja, hier moesten we ook weer o-ver-al de strenge Coronaregels volgen! Mondkapjes op en ‘6 feet’ afstand alsof we nooit anders gedaan hadden. Alleen dan krijg je dus zo’n audiotour apparaatje, wat super handig is, want je hoort het verhaal van oud-bewakers en oud-gevangenen, maar sta je vervolgens dus wel hutjemutje met 20 man op 1 vierkante meter te dansen bij cel 152 omdat daar iets bijzonders te zien is. Het idee is goed, de uitvoering minder zullen we maar zeggen. 

*het is tijd om hier nu zo’n eng griezel muziekje te bedenken in je hoofd en lees dan verder*

Voordat we bij cel 152 kwamen, hadden we half New York al gehad trouwens. De ‘inmates’ zoals de gevangenen werden genoemd, hadden de gangen tussen de cellen en een aantal andere plekken naar Broadway en Times Square onder andere genoemd. Dit was nog wel te doen, maar als je dan zo’n cel in keek…. Poeh…. klein en niks eigenlijk. Een bed en een wc past er in en dat was het wel. Oja, en met nul privacy! Je snapt wel dat mensen hieruit probeerden te ontsnappen.

*nu komt de zware stem van Gijs Staverman als voice-over in je hoofd erbij om de spanning verder op te voeren*

En da’s gelukt ook nog! Hebben we vandaag geleerd van onze fietstour-meneer. De liefhebbers onder jullie hebben vast over de film met Clint Eastwood gehoord: ‘Escape from Alcatraz’ gebaseerd op een waargebeurd verhaal, waarbij 3 mannen zijn ontsnapt en waarvan nooit een spoor is teruggevonden…

*het spannende muziekje in je hoofd gaat nu naar het kaliber Jaws en alles van Hitchcock of andere horrorfilms*

Nou, die 3 mannen zijn een aantal dingen in de kaart gespeeld omdat NIEMAND geloofde dat je kon ontsnappen van Alcatraz, dat het hun wel gelukt is. Ze hebben hulp gehad van buitenaf, maar een politie agent die iets raars zag en dit gemeld heeft, werd niet geloofd, want het kón gewoon niet. En zo zijn dus die ontsnapten ongezien naar Brazilië kunnen vluchten. Later is dit uitgekomen en heeft de FBI onderzoek gedaan om het tegendeel te bewijzen, want het kón gewoon niet waar zijn. Dat was het wel en om een blamage voor alles en iedereen te voorkomen, hebben ze de heren nooit verder meer vervolgd ofzo. Het kón dus wel. Er is een documentaire die het hele verhaal verteld voor de liefhebber 😉

*The End! Gijs neemt afscheid in je hoofd en het muziekje mag ook uit*

Spannend hè, bijna net zo spannend als langs die afgronden scheren, haha. Of achter op een cable car staan met losse handen. Jaja, we hebben nog meer gedaan dan Alcatraz. Met z’n tweetjes hebben we heerlijk door de stad gewandeld. Heuvel op heuvel af deze keer. San Francisco is ‘ook’ op 7 heuvels gebouwd, zoals meerdere steden en Groesbeek, maar de Zevenheuvelenweg is toch echt een vlakke straat met ieniemienie bultjes als je hier zo’n heuvel omhoog kijkt. De steilste straat is 41%. Nou, je zit nu vast met je handen een hoek van 41% te zoeken net als wij. Steil hè! Kregen we vandaag ook te horen: dat zelfs renners van de Tour de France de eerste keer verrast werden door het hellingpercentage hierzo. Kwamen die heuvels niet op 😅 

Wij konden gelukkig gebruik maken van de cable car. Net een Efteling attractie. Leuk om te doen. En zoals al is doorgeschemerd… hebben wij hier de stad onveilig gemaakt op de fiets. ‘We biked the bridge’, maar hierover later meer!

*IMPORTANT*

Het bijvoegen van beeldmateriaal blijft een dingetje. Uploaden gaat steeds in delen, dus check gerust regelmatig de albums voor nieuwe plaatjes en filmpjes!