El pueblo de la Reina de Los Angeles sobre el Río de la Porciuncela

Aldus onze reisgids en voor intimi: LA.

Vanuit Santa Barbara een peuleschilletje. Extra tijd voor een koffiestop in Malibu dus. En wat voor een koffieshop! 

We rijden nog steeds op de Pacific Coast Highway als we van dat échte surfen zien vanuit onze ‘rental’, onze inmiddels ietsjes beigiger dan witte Ford Escape. Je kunt hier gewoon langs de (snel) weg stoppen, dus we hebben ons zitten vergapen aan de souplesse waarmee die Californische ‘surfdudes’ zich op het water begeven. Mijn eigen surfdude zou dit ook wel kunnen leren, zei’die. “Maar dan in een volgend leven” hoor ik iedereen nu denken. En… dat klopt. Alles in je lijf moet je inzetten bij deze sport dus met een halve knie en rugklachten is het door de golven zoeven op een surfplank geen optie voor mijn eigenste sportbilly.

We hadden ondertussen een mooi plekje gevonden bij een koffietentje op de Malibu pier en van wat we daar aan surfskills hebben gespot, is beeldmateriaal!

Had ik ook al verteld dat het vergapen aan grote huizen gewoon doorging? Had ik al gezegd héle grote huizen? We hebben de hele tijd wijzend en roepend in de auto gezeten, zo van “bohhhh, kijk die dan” “en daarzo” “niet-nor-maal!” En toen moesten we LA nog binnenrijden… dus…

Onze LA’se Airbnb lag in Brentwood. Een poepsjiek gedeelte, maar dat wisten we niet. Wij vonden het er wel leuk uitzien, lekker rustig, zwembadje en een goeie prijs. 

Even tussendoor ter info: LA is geen stad met allemaal wijken, maar een conglomeraat van zo’n 80 steden en gemeentes. Zo is Beverly Hills een aparte gemeente met een eigen burgemeester, binnen de county Los Angeles, zoals dat heet. 

Wij zaten dus eigenlijk in ‘de gemeente Brentwood’ bij Patti en Josh. En naast Harrison Ford. Echt waar, op de plattegrond van onze Airbnb-straat stond aangegeven welke celebs er allemaal woonden. Harrison dus, Gwyneth Paltrow, DrDre en Arnold Schwarzenegger oa. Brentwood is naast Beverly Hills en Bel Air ook zo’n sterren-trekpleister. 

Voor iedereen bij wie het hart nu sneller gaat kloppen zo van: “ohhhhh wie hebben zij dan wel niet allemaal gespot…” lees rustig verder.

We hadden van Patti als tip gekregen om naar de ‘Brentwood County Mart’ te gaan. Een klein idyllisch winkelcentrumpje met lekkere restaurantjes en een goede ijssalon. Dáár zouden we zéker sterren kunnen spotten. Het schijnt namelijk dé plek te zijn om je gezicht te laten zien voor de paparazzi. Je weet wel, even leuk lachen met je kindjes aan de hand terwijl je een ijsje eet, voor de bladen. 

Nou, wij dus op naar die ijssalon! En jawel, met een heerlijk ijsje hebben we zitten genieten van alles dat Brentwood County Mart te bieden heeft. Inclusief de winkel met van die vagina geurkaarsen of zoiets van Gwyneth Paltrow. De ene na de andere dikke bak kwam voorbij. We hebben ons serieus kapot gekeken, maar geen celeb gezien… Wel paparazzi en toen maar gefocust op waar zij naar keken. En… we hebben celebs gezien! Echt waar! We weten alleen niet wie het was 🙈 Thuis hebben we gegoogled wie daar dus zoal komt, en we kenden NIEMAND! 

Patti vertelde dat ze afgelopen weekend met wandelen nog Bradley Cooper was tegengekomen, van de The Hangover, maar Alwin en ik vragen ons af of we zelfs hem herkend zouden hebben. Hij was in elk geval niet bij de County Mart toen wij er waren. Later vertelde iemand dat veel celebs met die énorm hoge temperaturen van zo’n 36 graden liever in hun holletje bleven… Dus dan moet je net geluk hebben dat je ze kent en was het een beetje als “ken je die mop van die beer?”

Oké, als je er geen spot, dan zelf maar in de huid van celebrity kruipen. Jaja, in de serie ‘Jut en Jul op avontuur’ hebben we weer een mooie aflevering te pakken! 

Een korte inleiding: tijdens het strijken kijk ik graag documentaires. En één van die documentaires gaat over iconische hotels. En één van die hotels is The Beverly Hills Hotel. Hier overnachten zou ons faillissement betekenen, maar een lunch was te doen. In het kader van ‘ik wil niet alles vantevoren vastleggen’, wilde Alwin eigenlijk niet dat ik hier zou reserveren, maar ik heb het toch gedaan. Je moet niet alles doen wat je echtgenoot zegt, haha. Ik moest het ook wel vastleggen, want het zit zó snel vol dat ik nog maar één optie had twee maanden geleden in de maand september en dat was op woensdag 7 september om 2PM.

Dus… het is woensdag 7 september. 

Het is een heel net hotel met dito restaurant, dus Alwin z’n netste korte broek aan, de enige polo die nog schoon was, z’n gymschoenen gepoetst, haartjes gekamd, je kent het. Ik ook een leuk topje aan, hippe sandaaltjes, make-upje… Allebei klaar om te shinen en op naar Beverly Hills!

We wisten niet precies hoe lang het rijden was, dus extra op tijd vertrokken om eventueel nog een rondje Rodeo Drive te doen. Hier hadden we tijd zat voor, dus we zijn ook even naar de ‘Beverly Hills Sign’ gereden voor een fotootje en hebben ook beeldmateriaal van zo’n typische Beverly Hillse straat met van die hoge palmbomen.

En toen naar The Beverly Hills Hotel! Het meest iconische hotel van LA. Sterker nog, het hotel stond er als eerste en toen is Beverly Hills hier om heen gebouwd. Het bestaat sinds 1912 en is tijdens de laatste verbouwing in ere hersteld met authentieke details. Zo is in de lobby áltijd de open haard aan -ook toen wij er met 36 graden waren-, ze hebben uniek behang dat speciaal voor dit hotel gemaakt wordt en omdat het hotel van oudsher veel grond heeft -mega uniek in LA- zijn er ook bungalows waar onder andere Marilyn Monroe en Liz Taylor hebben bijgedragen aan de geheimen van ‘The Beverly’. …I rest my case…

Nou, wij komen dus met onze ‘rental’ -die hier en daar al wat begon te pruttelen- aan bij het hotel. We rijden de oprijlaan op en worden ontvangen door een portier in zo’n echt portierspak, je kent ze wel. Ik het raampje open “where can we park our car?” “It’s only valet parking m’am” “Oh, okay” en hij houdt ‘het portier’ voor me open. Ondertussen is er al een andere knul bij Alwin, die voor hem ‘het portier’ openhoudt en de sleutels vraagt. Netjes wordt onze pruttelende ‘rental’ tussen de Range Rovers en andere bolides gezet. 

Nog nooit meegemaakt.

En het wordt nog gekker.

Wij draaien ons om en schrijden serieus als twee filmsterren over de rode loper richting de dubbele glazen deuren met vers gepoetste messing deurhendels. Van die Art deco-achtige hendels die de halve deur beslaan. Bijna bij de deur, worden op commando en synchroon beide deuren voor ons open gehouden door weer twee andere porties en schrijden we wegzakkend in het dikke tapijt binnen onder een “Welcome at The Beverly Hills Hotel” en staan Jut en Jul zomaar ineens in die fantastisch mooie lobby om zich heen te gapen. 

En waar nu naartoe? 

In een oogwenk zag ik het restaurant, dus daar maar naartoe. Met onze reservering en creditcard op zak hadden we permissie om daar te zijn, dus wie doet ons wat! 

We worden weer met een “welcome at the blablabla” ontvangen door dame 1. We kregen een plaatsje binnen bij het raam aangewezen door dame 2. Buiten was geen doen vanwege de hitte. We zaten op een bank in zo’n half rondje, redelijk afgescheiden van de anderen. Alwin had zoiets van ‘dan kunnen we geen celebs spotten’, maar dat was nu juist het doel van de discrete opzet van het restaurant. Dat IEDEREEN ongestoord kon eten. 

Dat eten dat trouwens superlekker was! Opgediend door heer 3, 4 en 5 hadden we er een lokale Chardonnay erbij, dessert en koffie oftewel we hebben genoten van de hele shebang. 

Dat hadden de meesten, maar die aten het niet op! Het is natuurlijk een rijkeluis-toko, maar de meeste ‘rijkeluis’ die we daar hebben gezien, waren gewoon onbeschofte boeren! Respectloos tegen het personeel, niet opkijken van de telefoon als iets gevraagd werd, 2 hapjes van het eten nemen en de rest laten staan, op het laatste moment nog iets anders bestellen, onderuit hangen in de stoelen en last but not least: ze zagen er zó shabby uit en de botox was bij eentje zó mislukt dat wij er overdressed bij liepen en 10 jaar jonger leken met zonder botox! 

Één stel sprak zo’n ‘allamagalla’ taal, dus we vermoeden dat het een rijk Arabieren-stel was. Die kerel had een soort toilettas bij zich en jawel, daar kwamen de dikke flappen uit bij het afrekenen. We willen niet weten hoe die aan die flappen is gekomen….

Wij hebben onze ober netjes behandeld en ons bordje keurig leeggegeten! Oja, ook hier zaten ze gewoon met hun vork rechts in dat eten te wroeten alsof hun leven er vanaf hing.

Na het afrekenen, weer terug naar de portier en kregen er -na ook hier weer een fooitje te doen- onze ‘rental’ terug en tuften we langs de dure bolides weer naar onze Airbnb.

Had ik al gezegd dat we ook hier celebs hebben gezien? Na de lunch hebben we even een rondje hotel gedaan en guess what: we hebben er verschillende gespot, maar… weten wederom niet wie het is geweest 🙈

Di’s een lang verhaal geworden, maar zo voor de zondag moet dit kunnen 😉 Enjoy your Sunday en ik hoop van ganser harte dat ik vandaag ook beeldmateriaal kan uploaden. Wordt aan gewerkt…

*IMPORTANT*

Ja, we zijn al thuis, maar er komen nog een paar verhaaltjes! In elk geval over dag 2 in LA 😉